Ата-энелер жана башкалар баланы, жүрүм-турумундагы өзгөрүүлөрдү кылдаттык менен көзөмөлдөп турушу керек. Бала менен ата-эненин өздүк баасы адекваттуу болуп, ортолорундагы мамиле ишенимдүү болушу кажет, бул нерсе буллинге каршылык көрсөтүүгө мүмкүндүк берет.
Эгер бала менен жакындарынын ортосундагы мамиле ишенимдүү болбосо, ал эч качан көйгөйлөрү бар экенин айтпайт. Бирок ал муну жасоонун жолдорун издейт.
Эң негизгиси, эч качан баланын көйгөйлөрүнө кайдыгер карабаңыз, "баары өзү эле чечилип калат" деп ойлобоңуз, кырдаалды жөнөкөйлөтүп, үстүртөн жыйынтык чыгарбаңыз, шашылыш чечимдерди кабыл албаңыз. Бул өзгөчө өспүрүмдөргө тиешелүү.
Бала менен эмне болуп жатканын билүүгө аракет кылыңыз, аны ачык сүйлөшүүгө чакырыңыз жана эмне болгонун сурап талкуулаңыз. Тараптардын ар бирин чогуу талдап чыккыла: балаңызды, аны куугунтуктагандарды жана күбөлөрдү. Алардын арасында буллинг жасаганды активдүү колдогондор жана балаңызга боор ооруп, жардам бергиси келгендер, бирок, өзү курмандык болуп калгандан коркуп жүргөндөр болушу мүмкүн. Чогуу отуруп алып бейбаштарга эмне түрткү берип жатканын, кордогондо өздөрүн кандай алып жүрөрүн жана алардын жүрүм-турумун эмне өзгөртө аларын талкуулагыла.
Эгерде эмоционалдык жаракат балага жактоочу позицияны карманууга жол бербесе, аны өз алдынча чечүүгө аракет кылбаңыз - адистен, мектеп психологунан, тарбия иштери боюнча мугалимден же мектеп директорунан жардам сураңыз.